m.,
1. (geneeskunde) het verbranden van de huid als gevolg van te sterke bestraling met zonlicht (e);
2. (bosbouw) het afsterven van het cambium van de stam ten gevolge van oververhitting door directe zonbestraling (e).
(e) BOSBOUW. Vooral boomsoorten met een gladde en dunne schors, zoals beuk, haagbeuk en esdoorn zijn voor zonnebrand gevoelig. De schors bladdert af aan de naar de zon gekeerde zijde van de boom. Oudere bomen, die voor zonnebrand gevoelig zijn, mogen daarom niet plotseling aan de zonzijde worden vrijgesteld, ➝ bemanteld plantsoen. GENEESKUNDE. Bij zonnebaden kan de ultraviolette straling (golflengte 250 en 300 m𝜇) na enkele uren of dagen schilfering van de huid en zelfs blaren veroorzaken. Bij zeer intensieve bestraling sterft de oppervlakkige huidlaag; in dat geval treedt geen pigmentatie meer op (➝ brandwond). Ernstige vormen van zonnebrand kunnen tot een zo hevige ziektetoestand leiden dat behandeling noodzakelijk is. ➝ lichtziekte.
