v./m. (werven),
1. hoge plaats waarop een huis wordt gebouwd; (gew.) bouwterrein in het algemeen (bouwwerf);
2. besloten onbebouwde ruimte rondom een woning, heem;
3. stapelplaats: hout aan de werf kopen; kaai, m.n. kade onderlangs een gracht (zoals in Utrecht);
4. ruimte en werkplaats waar schepen gebouwd, hersteld of uitgerust worden: van de werf laten lopen.
