v. (-en), tentoonstelling van zoveel mogelijk landen ter wereld, waarop de prestaties van ieder land terzake van wetenschap, cultuur en welvaart getoond worden.
De wereldtentoonstelling is typisch een produkt van het midden 19e eeuw heersende optimisme ten aanzien van de vooruitgang van de wereld. De tentoonstellingen hadden in de eerste plaats het bevorderen van de internationale handelsbetrekkingen en het propageren van de eigen technische vooruitgang ten doel, maar de invloed ervan is vaak het grootst geweest op het culturele vlak. Zo hebben de wereldtentoonstellingen een grote stimulans uitgeoefend op de architectuur, doordat paviljoens met vaak gewaagde constructies tot prestige-objecten werden. Ook leidden ze vaak tot geweldige verruimingen van de ideeënwereld. Zo maakten op de wereldtentoonstelling te Parijs in 1867 westerse kunstenaars voor het eerst kennis met de Japanse kunst. In de loop van de 20e eeuw is de betekenis van deze culturele bemiddelingsfunctie verminderd.
