m. (-en), symbool λ, maat voor het warmtegeleidingsvermogen van een materiaal met de SI-eenheid kW/(m.K).
Hoe lager de warmtegeleidingscoëfficiënt van een materiaal is, des te slechter geleidt het de warmte en des te beter isoleert het dus. Vaak spreekt men ook van de A-waarde, naar het symbool A voor de coëfficiënt. De meeste isolatiematerialen hebben A-waarden van 0,03—0,06 W/(m.K). Voor berekeningen van de isolatie van gebouwen moet men gebruik maken van rekenwaarden. Hoe men deze kan vinden, wordt vermeld in het normblad NEN 1068 (1980). Opgemerkt zij dat vocht in materialen tot een verhoging van de λ-waarde leidt. Isolatiematerialen moeten dan ook zodanig worden aangebracht dat, ook op langere termijn, geen vochttoetreding kan plaats vinden.
LITT. Stichting Bouwresearch, Eigenschappen van bouwen isolatiematerialen (publikatie nr. 9,2e dr. 1974); NEN 1068, Thermische isolatie van gebouwen (1980).
