m. (-’s), (ook: hoorntuba), blaasinstrument dat een mengvorm is van de hoorn en de tuba en dat op aanwijzingen van R. Wagner te München werd gebouwd om te worden gebruikt in Der Ring des Nibelungen.
De wagnertuba heeft een zelfde mondstuk als de hoorn (slank, trechtervormig), de conische, vrij nauwe mensuur van de kornet en de lage ligging van de tuba. De vier ventielen hebben een afwijkende opstelling. Er zijn twee stemmingen: die in F met een toonomvang van b-a' en die in Bes met een toonomvang van e-𝑓'. Behalve Wagner pasten ook A. Bruckner en R. Strauss in sommige van hun composities deze instrumenten toe.
