Emile, Belg. politicus, *25.1.1866 te Elsene, ♱27.12.1938 te Brussel. Vandervelde studeerde rechten.
Hij werd hoogleraar economie te Brussel (1924). Vandervelde trad in 1894 als socialist in het parlement en bleek daar een briljant spreker. Hij speelde een belangrijke rol in de Tweede Internationale (sinds 1900 voorzitter), in het herstel waarvan hij na de Eerste Wereldoorlog een aandeel had. In 1916 werd hij minister Zonder Portefeuille, in 1917 van Bevoorrading, in 1918(—21) van Justitie. Van 1925—27 was hij minister van Buitenlandse Zaken, van 1935—36 Zonder Portefeuille en van 1936—37 van Volksgezondheid. Vandervelde was de onbetwiste leider van de Belgische Werkliedenpartij (BWP; tot 1938 voorzitter), tevens een van de meest vooraanstaande socialistische theoretici.
Werken: Le collectivisme et l’évolution industrielle (1900), Le socialisme agraire (1908), La Belgique envahie et le socialisme international (1917), L'alternative: capitalisme d’état ou socialisme démocratique (1933), Souvenirs d’un militant socialiste (1939). LITT.
R.Abs, E.Vandervelde (1973).
