Duits theoloog en filosoof, *27.1.1808 Ludwigsburg, ♰8.2.1874 Ludwigsburg. Strauss werd in 1832 repetitor te Tübingen.
Zijn Das Leben Jesu, kritisch bearbeitet (2 dln. 1835—36) wekte een storm van verzet en kostte hem zijn baan. Strauss ontkende hierin met betrekking tot Jezus alles wat niet te herleiden is tot filosofische inzichten of historische gebeurtenissen. De evangeliën zag hij als een mythe, waarin alle reeds bestaande messiasmythen aan de persoon van Jezus verbonden werden. In Die christliche Glaubenslehre (2 dln. 1840—41) brak Strauss met de traditionele theïstische godsopvatting en nam hij een pantheïstisch standpunt in. In Der alte und der neue Glaube (1872) brak hij met het christendom en opteerde hij voor een religie die de uitdrukking is van een gevoel van afhankelijkheid ten opzichte van het, in materialistische zin opgevatte, universum en zijn wetten. Werken: Das Leben Jesu, für das deutsche Volk bearbeitet (1864), Der Christus des Glaubens und der Jesus der Geschichte (1865).
Uitgave: Gesammelte Schriften, door E.Zeller (12 dln. 1876—78). LITT. T.Ziegler, D.F.Strauss (2 dln. 1908—09); K. Barth, D.F.Strauss als Theologe (1939; herdr. 1948); G.Müller, Identität und Immanenz. Zur Genese der Theologie von D.F.Strauss (1968); J.Sandberger, D.F.Strauss als theologischer Flegelianer (1972); H.W.Obbink, D.F.Strauss in Ned. reacties op zijn theologie in de 19e eeuw (1973).
