[<Gr. Stefanos, krans], mannennaam gedragen door o.a. enkele pausen en vorsten.
Stefanus I (254—257), heilige, †29.3.257 Rome. Stefanus verdedigde de geldigheid van de doop door ketters bediend en nam hierbij een starre houding in, waarbij hij (o.a. tegen Cyprianus) voor het eerst aanspraak maakte op gezag als opvolger van Petrus.
Stefanus II, (752—757), *(?)Rome, †26.4.757 Rome. Stefanus zocht hulp tegen de Langobardenkoning Aistulf bij de Frankische koning Pippijn in de Jongste, die hij in 754 opzocht in zijn residentie te Ponthion (Austrasië). Hij zalfde er Pippijn tot koning en kreeg in 756 het exarchaat van Ravenna ten geschenke, het begin van de Kerkelijke Staat.
Stefanus V, (885—891), *(?)Rome, †14.9.891 Rome. Stefanus zette de Byzantijnse patriarch Fotios af en verbood de in 870 ingevoerde Slavische liturgie in de Moravische kerk. LITT. Z.R.Dittrich, Christianity in Great-Moravia (1962).
Stefanus IX, paus (1057—58), Frederik van Lotharingen, †29.3.1058 Florence; broer van hertog Godfried II met de Baard. Hij werd benedictijn, kanunnik van Sint-Lambertus te Luik en abt van Monte Cassino. Hij maakte deel uit van het pauselijk gezantschap onder Humbert van Silva Candida, dat het Oosters Schisma bezegelde (1054). Stefanus steunde de kerkelijke hervormingsbeweging, o.m. door Petrus Damiani naar Rome te roepen, en begunstigde de Pataria. LITT. C.W.Mönnich, Geding der vrijheid (1967).
Stefanus I de Heilige, koning van HONGARIJE (1001—38), *ca.969 Esztergom, †20.8.1038 Esztergom. Oorspronkelijk Wajk geheten, kreeg hij bij de doop de naam Stefanus (ca.980). Hij volgde in 997 zijn vader hertog Geza op en huwde een zuster van keizer Hendrik II. Hij onderdrukte een heidense opstand (998) en stichtte het aartsbisdom Esztergom en tien bisdommen (1000) Stefanus verving de oude stamverbanden door de Frankische bestuursindeling: comitaten (graafschappen). Hij werd in 1087 heilig verklaard. De stefanskroon, die Stefanus bij zijn kroning ontving van paus Silvester II, bleef een Hongaars nationaal symbool.
