o. (-ken), horizontaal of verticaal stabilisatieof stuurvlak aan de achterzijde van een vliegtuig.(e) Het horizontale en verticale stabilisatievlak worden resp. stabilo en kielvlak genoemd, het (beweegbare) horizontale en verticale stuurvlak, resp. hoogteroer en richtingsroer . Zowel motorals zweefvliegtuigen hebben tegenwoordig steeds meer een Tof een V-staart. Bij de T-staart kunnen worden onderscheiden:
1. het pendelroer met stabilo en hoogteroer als één beweeglijk vlak dat zowel voor de langsstabiliteit (→stabiliteit) als voor de besturing om de dwarsas van het vliegtuig dient;
2. het gedempte staartvlak met vast stabilo en beweeglijk hoogteroer. Het pendelroer is aërodynamisch gunstiger, omdat het bij gelijke roerwerkzaamheden kleiner kan zijn en dus minder weerstand heeft. Daarentegen heeft het gedempte staartvlak uit het oogpunt van vliegeigenschappen het voordeel dat het vliegtuig zich rustiger door de lucht beweegt en stabieler is. Vliegtuigen met een V-staart noemt men →vlindervliegtuigen. .
