(Ned.: spirocheet), zeer kleine en dunne, gewonden, eencellige organismen. De meeste zijn zeer klein; de grootste soort meet 0,15 mm en is dus betrekkelijk groot en goed te onderzoeken.
Deze soort die leeft in de maag van de oester, toont in haar protoplasma talrijke vochtblazen. In de wanden die deze blazen van elkaar scheiden, vindt men chromatinekorrels, zoals die in celkernen voorkomen. Een echte celkern hebben deze organismen dus niet, maar de kernsubstantie is door de gehele cel verspreid. Een celwand ontbreekt. De vorm is altijd min of meer schroefvormig gewonden. Voortplanting geschiedt uitsluitend door dwarsdeling. Vele soorten zijn zeer buigzaam.
