m. (-scopen), (bosbouw) bij het houtmeten gebruikt instrument waarmee van een bepaalde opstand de gezamenlijke oppervlakte van de stamdoorsneden op borsthoogte (het opstandsgrondvlak) wordt bepaald.
(e) De spiegelrelascoop is ca. 1950 ontwikkeld door de Oostenrijker W.Bitterlich. Het bij rondvisering vanuit een willekeurig punt in een bosopstand getelde aantal bomen, waarvan de diameter op borsthoogte dikker lijkt dan de ingestelde hoekmaat, levert, vermenigvuldigd met een bij de ingestelde hoekmaat behorende constante factor, een schatting op van het opstandsgrondvlak per ha. Dit is mogelijk doordat de kans dat een boom in de steekproef wordt opgenomen evenredig is met zijn grondvlak op borsthoogte. De spiegelrelascoop corrigeert voor hoogteverschillen in het terrein door de hoekmaten aan te passen.
