v. (-n), (ook: spectraaltype), een klasse van sterren uit de indeling van sterren naar hun spectra.
(e) Voor de indeling van sterren wordt tegenwoordig algemeen de spectraalclassificatie van A.J.➝Can-non (tabel) gebruikt. De spectraalklassen worden aangeduid met een letter: W, O, B, A, F, G, K, M, R, N en S, terwijl de klassen zelf nog weer verdeeld worden (aangeduid met een cijfer: BO, B1, ..., B9). Van de Otot de M-sterren verandert de kleur van wit over geel en oranje naar rood; dit is dus tevens een classificatie naar temperatuur. Omdat men uit het spectrum van een ster ook gegevens omtrent de druk van de ster en daarmee over de lichtkracht afleidt, wordt deze classificatie vaak nog gecombineerd met de lichtkrachtclassificatie van Morgan, waarbij de sterren ingedeeld worden in groepen, van I, de superreuzen, tot v, de dwergen; de spectraalklasse van de zon is b.v. G5v. De spectraalklassen hebben, samen met het ➝Hertzsprung-Russelldiagram, enorme diensten bewezen aan de astrofysica. ➝ster, ➝sterre-evolutie. spectraalklasse.
type karakteristiek in spectrum temperatuur kleur voorbeeld W heldere emissiebanden van He, C en N Wolf-Rayet-sterren O absorptielijnen van meermalen geïoniseerd He, C, N, O, Na, Si 50 000 K blauw B neutraal He overwegend 20 000 K blauw Rigel A H overwegend 10 000 K Sirius F H afnemend, metaallijnen 7 000 K Procyon G veel metaallijnen 6 000 K geel zon K metaallijnen, enkele molecuulbanden (TiO) 5 000 K oranje Aldebaran M metaallijnen, sterke TiO-banden 3 000 K rood Beteigeuze R banden van C2, CN, CO N banden van C2, CN, CO S banden van ZrO en TiO
