m. (-s), (elektronika) een combinatie van passieve elementen waarmee aan de uitgang van het netwerk een lagere spanning wordt verkregen dan aan de ingang wordt aangesloten.
(e) De spanningsdeler bestaat in zijn eenvoudigste vorm uit twee weerstanden. Als de spanningsdeler voor hoge frequenties dezelfde verzwakking moet opleveren als voor lage frequenties, worden een of meer condensatoren toegevoegd om de invloed van de onvermijdelijk aanwezige (parasitaire) condensatoren) te compenseren. Een continu-instelbare spanningsdeler voor audiofrequente signalen is de zgn. potentiometer.
