Engels balletgezelschap, dat in 1956 het predikaat koninklijk kreeg. Het gezelschap kwam voort uit de in 1926 door N.de Valois gestichte Academy of Choreographic Art te Londen.
Onder de naam Vic-Wells Ballet, later onder de naam Sadler’s Wells Ballet, werkte de groep sinds 1931 in het Sadler’s Wells Theatre, sinds 1946 in de Londense Opera te Covent Garden. Vanaf het begin namen, naast De Valois, Ashton en Helpmann een belangrijke plaats als choreografen in. Een periode van internationale roem begon voor het Royal Ballet na de Tweede Wereldoorlog. In 1946 werd ook als tweede gezelschap het Sadler’s Wells Theatre Ballet opgericht, dat gedacht was als een springplank voor jonge dansers en choreografen, onder wie J.Cranko en K.MacMillan. In 1963 nam Ashton de balletdirectie van De Valois over, in 1970 werd MacMillan directeur. Naast de standaardwerken van het klassieke repertoire kreeg het Royal Ballet een eigen gezicht door het rijke oeuvre van de al genoemde choreografen.
In technisch opzicht viel het gezelschap steeds op door een beheerste en doordachte klassieke stijl. Het Royal Ballet had lange tijd zijn goede naam mede te danken aan de roem van ballerina M.Fonteyn, die door haar samenwerking met de danser R.Noerejev in de jaren zestig een tweede hoogtepunt in haar carrière bereikte. LITT. K.Money, The art of the Royal Ballet (1964).
