Ned. toneelspeler en -leider, *21.1.1867 Amsterdam, ♱24.1.1929 Menton; gehuwd met de actrice J.Sandberg. Royaards debuteerde in 1887 en was als heldenen karakterspeler verbonden aan de Koninklijke Vereniging Het Ned.
Tooneel en de groep van De Vos en Van Korlaar te Rotterdam. Hij trad in Duitsland en Engeland als gast op, onderscheidde zich aan Reinhardts Deutsches Theater te Berlijn. Samen met E. Verkade organiseerde hij in 1907 de Zomerspelen te Laren.In 1908 stichtte hij een eigen gezelschap, de NV Het Tooneel, bespeelde van 1921-24 de Amsterdamse Stadsschouwburg en vervulde daarna nog enkele gastrollen. Royaards’ betekenis voor het Ned. toneel in het eerste kwart van de 20e eeuw is moeilijk te overschatten. Hij realiseerde het verlangen naar schoonheid dat zo bijzonder sterk in zijn generatie leefde. Hij bewees dat ook ander werk van Vondel dan de Gijsbrecht speelbaar was en bracht de eerste homogene uitvoering van Goethes Faust in Nederland tot stand. Hij introduceerde werk van begaafde Ned. jongeren, regisseerde Oedipus in de open lucht en zorgde ervoor dat de stukken van Büchner en het late werk van Strindberg ingang vonden in Nederland. Zijn vertolkingen van het werk van Shakespeare werden zeer bekend.
Zo bouwde hij een repertoire van hoog litterair gehalte op, waarin enkele blij spelen en kluchten voor de nodige ontspanning zorgden. Royaards verstond de kunst jonge talenten te ontdekken en te scholen. Hij wist zich met uitstekende medewerkers te omgeven, zoals het echtpaar Lensvelt-Bronger voor de verzorging van decors en kostuums. Vaak trok hij ook buitenlanders aan. Zijn bekendste rollen waren Gijsbrecht, (J.van den Vondel), Mercadet (H.de Balzac) en Marquis de la Seiglière (L.S.J.Sandeau, Mlle de la Seiglière).
LITT. Top Naeff, W.Royaards (1947); B.Albach e.a., Catalogus W.Royaards tentoonstelling, Toneelmuseum Amsterdam (1967).
