Anna Helena Margaretha (Annie), Ned. letterkundige, *4.2.1895 Hatert, †5.2.1978 Amsterdam. Romein-Verschoor bracht haar jeugd deels in Indonesië door.
Zij studeerde Ned. letterkunde en geschiedenis te Leiden. In 1920 huwde zij J.M.Romein en schreef met hem de werken De lage landen bij de zee (1934) en Erflaters van onze beschaving (4 dln. 1938 -40). Na zijn dood voltooide zij zijn magnum opus Op het breukvlak van twee eeuwen (2 dln. 1967). Van 1918-27 was Romein-Verschoor lid van de Communistische Partij Holland en ook nadien bleef zij marxistisch georiënteerd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog nam zij deel aan het kunstenaarsverzet en was lid van de redactie van De Vrije Katheder; daarna was ze lid van de redactieraad van De Nieuwe Stem en Verstandig Ouderschap. Romein-Verschoor debuteerde met het meisjesboek Aan de Oedjoeng (1928).
Zij promoveerde op De Ned. romanschrijfster na 1880 (1935), een litterair-sociologische studie, herdrukt als Vrouwenspiegel (1936, 1977). Zij publiceerde verscheidene essays: Slib en wolken (1947), P.C.Hooft (1947), De vruchtbare muze (1949), Spelen met de tijd (1957), Zedelijkheid en schijnheiligheid (1962), Drielandenpunt (1975). Haar enige roman (over Hugo de Groot en zijn vrouw), Vaderland in de verte (1948), werd bekroond; haar autobiografie Omzien in verwondering (2 dln. 1970—71) oogstte veel waardering. In 1974 verscheen Ja vader, nee vader, over de afbraak van het patriarchaal gezag.LITT. Bibeb, Veertien vrouwen (1974); J.Florquin, Ten huize van ... (1975); Lezersmemorie (1977).
