Carl Ransom Rogers, Amerikaans psychotherapeut, *8.1.1902 Oak Park (Illinois). Rogers was hoogleraar aan de universiteit van Ohio (1939), Chicago (1944) en Wisconsin (1957).
Hij werd een van de leidende figuren van de humanistische psychologie, en de grondlegger van de methode van counseling en de daarmee verwante non-directieve therapie, waarin hij sterke nadruk legde op de ‘gezonde krachten’ in ieder individu. Rogers is de pionier geweest van het wetenschappelijk onderzoek naar de processen en resultaten van psychotherapie. Werken: Counseling and psychotherapy (1942), Client centered therapy (1951), On becoming a person (1961), Freedom to learn (1969), Carl Rogers on encounter groups (1970), (met B. Stevens) Person to person (8e dr. 1971), Becoming partners: marriage and its alternatives (1973).LITT. J.J. Dijkhuis, De procestheorie van C.R. Rogers (1964); A. Vrolijk e.a., Gespreksmodellen (1971); T. Vossen, Zichzelf worden in menselijke relatie (4e dr. 1972).
