v. (mv.), IJslandse dichtvorm met stafen eindrijm.
De rimur (enkelvoud: rima) ontstonden aan het eind van de 14e eeuw en waren tot in de 19e eeuw zeer populair. De rimur, een cyclus van meestal vierregelige strofen voorafgegaan door een mansöngur, een liefdesklacht, werden oorspronkelijk gezongen bij het dansen. Zij vertellen doorgaans een op de saga’s gebaseerd verhaal. De ingewikkelde rijmschema’s, de alliteratie en de beeldspraak zijn ontleend aan de oude skaldenpoëzie, terwijl de verdeling in strofen en het eindrijm van de middeleeuwse balladen zijn overgenomen. De rimur vormen een belangrijke schakel tussen de oude poëtische traditie en de moderne IJslandse dichtkunst.
Uitgaven: Rimnasafn, door F.Jónsson(2dln. 1905–22); Synisbók islenzka rima (3 dln. 1952).
LITT. W.A.Craigie, Specimens of Icelandic rimur (1952); S.Nordal, Rimur and Lausavisur (in: Bibl. of Old-Norse and Icelandic studies, 1966).
