[Lat.], v. (-s), vertraging.
BIOLOGIE
In de ontwikkelingsbiologie wordt deze term gebruikt voor de langzame ontwikkeling van de mens en de jeugdfase van de mens in vergelijking tot die van de dieren. Een bekend voorbeeld hiervan is het feit dat de geslachtsrijpe leeftijd bij de mens veel later begint dan bij de dieren, ook de zeer grote zoogdieren. Door deze retardatie zijn er verschillende kenmerken die bij de mens een min of meer foetaal karakter hebben (foetalisatietheorie).
PSYCHOLOGIE
Hier is retardatie een vertraging in de psychische ontwikkeling. Sommige vormen zijn erfelijk bepaald (vele vormen van zwakzinnigheid, groeistoornissen), andere ontstaan later op grond van ziekte, vergiftigingen, moeilijke levensomstandigheden e.d.
