v., elektromagnetische straling die ontstaat wanneer een snel, elektrisch geladen deeltje, gewoonlijk een elektron, wordt afgebogen en daardoor afgeremd in een sterk elektrisch veld, b.v. in het elektrische veld van een positief geladen atoomkern.
Het verlies aan kinetische energie, dat het elektron bij de afbuiging ondergaat, wordt omgezet in een stralingsquantum of foton. Valt een bundel elektronen, die alle dezelfde energie E hebben, op een materiaal, dan wordt de remstraling uitgezonden als een continu spectrum waarvan de maximale energie gelijk is aan E. De continue röntgenstraling die in een röntgenbuis wordt opgewekt, is remstraling.
