m. (-fen),
1. stof die bepaalde levensprocessen, zoals kieming, groei, ademhaling specifiek remt;
2. (natuurkunde) moderator.
BIOLOGIE
De ontwikkeling van een organisme hangt af van het juiste evenwicht tussen groeistoffen en remstoffen, die samen de levensprocessen reguleren. Tot de door micro-organismen gevormde remstoffen behoren de antibiotica zoals penicilline. De chemische structuur van remstoffen vertoont meestal overeenkomst met die van groeistoffen of vitaminen. Waarschijnlijk is hierdoor een remstof in staat groeistoffen en vitaminen van hun plaats van werking te verdringen doordat zij aan die plaatsen sterker geabsorbeerd worden. Het effect van een remstof berust dan op het blokkeren van de werking van een bepaald enzym; vandaar de specificiteit.
De voortijdige kieming van zaden van vlezige vruchten (appel, peer) wordt voorkomen door remstoffen uit het vruchtvlees. Ze komen ook voor in de vruchtwand (biet), het zaadhuis (roos, perzik), het embryo (es, hazelaar) of in het kaf bij graan. Door oxidatie of door uitspoelen (regen) worden remstoffen verwijderd. Bekende natuurlijke remstoffen van de groene plant zijn abscissinezuur, cumarien en ferulazuur. Veel toegepast worden synthetische remstoffen die de aanmaak van gibberellinen remmen, zodat de stengels korter blijven en steviger worden en de kans op legering van graan door weer en wind vermindert.
