[Eng.], v./m., stijlfase in de Engelse kunst, ongeveer gelijktijdig met het regentschap (1811 regency 20) van de latere koning George iv.
De regency kan beschouwd worden als een variant op het classicisme, waarin gebruik werd gemaakt van uitheemse (m.n. Griekse, Egyptische, Indische en Chinese) en gotische motieven. De regency vond vooral toepassing in de architectuur en de meubelkunst. De bekendste vertegenwoordiger was de architect John Nash.
LITT. R.Edwards en L.Ramsey, The regency period 1810—1830 (1958); M.Jourdain, Regency furniture (1961).
