m. (-s), inrichting voor het lanceren van een klein type raket.
De raketwerper wordt bij de landmacht gebruikt in het kader van de pantserbestrijding (pantserafweerwapen) en in plaats van artillerie voor spervuur. De eerste raketwerpers tegen tanks zijn in de Tweede Wereldoorlog ingevoerd. Het betrof hier de Amerikaanse bazooka, die voor het eerst werd gebruikt bij de krijgsverrichtingen in Noord-Afrika in nov. 1942, de Duitse Panzerschreck en Panzerfaust, die medio 1943 aan het Oostfront werden geïntroduceerd. In de laatste decennia is de raketwerper in menig opzicht geperfectioneerd. Een modern type is de Amerikaanse LAW (light assault weapon).
