Raymond, pseud. Sally Mara, Frans schrijver, *21.2.1903 Le Havre, †25.10.1976 Parijs.
Queneau was bankbediende en handelsreiziger. Hij behoorde in 1924-29 tot de surrealistische kringen, en was daarna verbonden aan de uitgeverij Gallimard. Hij schreef chansons, gedichten, romans en essays vol ironisch getinte, surrealistische fantasie in een pittoreske grappige stijl. Hij was een taalvirtuoos, die satirisch en ironisch de wonderlijkste effecten met de taal bereikte.Werken: romans: Le chiendent (1933), Gueule de pierre (1934), Les derniers jours (1936), Odile (1937), Les enfants du limon (1938), Un rude hiver (1939), Pierrot mon ami (1942), Loin de Rueil (1944), Saint-Glinglin (1948), Le dimanche de la vie (1952), Zazie dans le métro (1959), Les fleurs bleues (1966), Le vol d’Icare (1970); ander proza: Exercices de style (1947; in 1948 voor theater bewerkt; Ned. vert. 1978), Morale élémentaire (1970), L’herne (1976); poëzie: Chêne et chien (1937), Les ziaux (1943), L’instant fatal (1946), Bucoliques (1947), Petite cosmogonie port tive (1950), Sonnets (1958), Cent mille milliards de poèmes (1961), Courir les rues (1967), Battre la campagne (1968), Fendre les flots (1969).
LITT. J.Queval, R.Queneau (1960); C.Simonet, Queneau déchiffré (1962); J.Bens, Queneau (1962); A.Bergens, R.Queneau (1963); R.Gaoyt, Queneau (1968).
