[Gr. prosodia, bijzang, d.w.z. accent en kwantiteit van de lettergrepen en de tekens hiervoor], v., leer van het gebruik van lettergrepen in de versbouw van een taal.
Behalve met betrekking tot de versbouw wordt de term prosodie ook in de taalwetenschap gebruikt, in een meer algemene zin. Sommige taalkundigen spreken van prosodische verschijnselen ter aanduiding van de duuren toonhoogteverschijnselen die binnen het woord naast en boven de klinkers en medeklinkers in tal van talen een rol spelen, en ook voor de duuren toonhoogteverschijnselen die in alle talen als componenten van de zin zijn te onderscheiden.
LITT. D.Crystal, Prosodie Systems and intonation in English (1969).
