Engels dichter, *21.5.1688 Londen, ♱30.5.1744 Twickenham. Pope leerde klassieke en verscheidene moderne talen.
Al vroeg kwam hij onder invloed van Dryden. Na enige publikaties verscheen in 1712 zijn satirisch-komisch epos The rape of the lock, dat hem beroemd maakte (in 1714 aangevuld met The machinery of sylphs and gnomes). Zijn toenadering tot de Tories leidde tot allerlei aanvallen op zijn Pastorals door de vrienden van J.Addison. Met de dichters Broome en Fenton verzorgde hij een vertaling van Homeros’ Ilias en Odyssee. In 1725 vestigde Pope zich te Twickenham en trad vooral op als moralist en satiricus. Zijn satire The Dunciad (1728) werd anoniem uitgegeven.
Ze was een aanval op minder bekende schrijvers, maar ook op Popes persoonlijke vijanden. Ook in Moral essays en in de Imitations of Horace was Pope de spreekbuis van zijn politieke vrienden, allen tegenstanders van de regeringsleider Robert Walpole. De satirische gedichten vormen Popes beste werk. Pope is een meester in het hanteren van de versvorm in ‘couplets’ (twee opeenvolgende regels die rijmen) en wordt beschouwd als de grote vertegenwoordiger van het neoclassicisme, zowel met zijn poëzie, als met zijn kritisch werk, m.n. An essay on criticism (1711). Uitgaven: Complete works, door W.Elwin en W.J.Courthope (10 dln. 1871—79), Correspondence, door G.Sherburn (5 dln. 1956), Twickenham edition of the poems, door G.Butt (7 dln. 1954-61). LITT. N.Ault, New light on Pope (1949); A.L.Williams, Pope’s Dunciad (1955); P.Dixon, The world of Pope’s satires (1968).
