[Fr.], v.,
1. (meetkunde) cirkelomtrek, door een kromme lijn begrensd vlak;
2. buitenkant; de randzone van een stad; ook dat deel van de wereld (b.v. de derde wereld) dat afhankelijk is van het centrum (de westerse wereld); (oneig.) in onstoff. zin: de periferie van het bewustzijn.
Sociologie
Bij auteurs van neomarxistische huize is de periferie dat deel van de wereld dat afhankelijk is van het centrum, de sterk geürbaniseerde, voornamelijk westerse wereld. Hier wordt het begrip in feite losgemaakt van zijn ruimtelijke betekenis: de periferie is dat deel van de mensheid dat uitgebuit wordt door het kapitaal. Binnen het centrum kent men ook een periferie, nl. de uitgebuite arbeidersklasse. Binnen de periferie (derde wereld) kent men ook een centrum, nl. de bezittende klasse, voornamelijk geconcentreerd in de steden. De uitbuiting van de periferie wordt mede in de hand gewerkt door de eisen tot meer welvaart van de periferie in het centrum (de arbeidersklasse in de westerse wereld).
LITT. A.G.Frank, The development of underdevelopment in Latin America (1969).
