[Lat.] (het accent wisselt), o. (-va), (spraakk.) lijdende vorm van het ww., tegenover activum.
Het passivum komt in een aantal talen voor en loopt parallel met het systeem van actieve vormen, het activum. Zo vindt men in het Latijn laudor, ik word geprezen als passieve vorm naast de actieve vorm laudo, ik prijs; de passieve infinitief laudari, geprezen worden, naast de actieve infinitief of onbepaalde wijze laudare, prijzen. Ook wordt de term passief wel gebruikt met betrekking tot zinnen. In het lager onderwijs wordt vaak geleerd een actieve zin in het passief ‘om te zetten’ en vice versa. Zo wordt de zin Jan plaagt mij omgezet in ik word door Jan geplaagd. De passieve constructie vervult andere functies dan de actieve. Zo laat de passieve constructie toe dat de agens, dat is de persoon die de handeling door het werkwoord aangeduid verricht, ongenoemd blijft: ik word geplaagd.
