(accent wisselt), v./m. (mv.), globale! aanduiding van de niet-Austronesische talen, gesproken op Nieuw-Guinea, New Britain en een deel I van de Solomon Eilanden.
Sinds 1960 is, vooral door het onderzoek dat vanuit het taalkundig centrum te Canberra wordt verricht en door dat van de op Nieuw-Guinea gevestigde tak van het Amerikaanse Summer Institute of Linguistics, de kennis van de ca.700 Papoeatalen belangrijk toegenomen, waardoor ook beter inzicht is verworven in de genetische samenhang. In het begin van de jaren vijftig nam men nog aan dat de term Papoeatalen slechts een negatieve inhoud had, nl. slechts doelde op het feit dat deze talen niet behoorden tot de Austronesische talenfamilie. Het is echter toch mogelijk gebleken een groot aantal groepen van verwante talen te onderscheiden waarvan vele in meer omvattende groeperingen kunnen worden verenigd. Hoewel de situatie nog in tal van opzichten onduidelijk is, is het toch niet geheel uitgesloten dat uiteindelijk de conclusie zal zijn dat deze omvangrijke groep talen een familie vormen. Het bewijs daarvan is echter nog lang niet geleverd. Het onderzoek is in volle gang, en het beeld van de historische samenhang wordt door nieuwe ontdekkingen vrijwel jaarlijks gewijzigd.
LITT. S.A.Wurm, The Papuan linguistic situation' (in: Current trends in linguistics 8, 1971); D.C. Laycock en C.L.Voorhoeve, History of research in P’apuan languages (in: Current trends in linguistics 1971).
