o. (-en), middeleeuws mysteriespel dat de verrijzenis behandelt.
Het paasspel is het oudste geestelijke spel van de middeleeuwen. Sinds het begin van de 10e eeuw werden in de paasdienst beurtzangen voorgedragen tussen de engelen en de drie Maria’s, die Jezus’ graf leeg vonden. De teksten, die aanvankelijk waren bedoeld als geheugensteun bij de lange, ingewikkelde melodieën zonder woorden (tropen), werden al spoedig uitgebreid en er werden komische scènes aan toegevoegd. Zo ontstond in de 11e eeuw het paasspel. In de 12e eeuw werden in Frankrijk paasspelen in de volkstaal gedicht, in de 13e eeuw gebeurde dit ook in Duitsland. Later voerde men het paasspel veelal als slot van passiespelen op.
LITT. J. Smits van Waesberghe, Muziek en drama in de middeleeuwen (1942); B. Hunningher, The origin of the theater (1955); H. Kindermann, Theatergesch. Europas I (1957); T. Stemmler, Liturgische Feiern und geistliche Spiele (1970).
