o. (-en), verdrag tussen oorlogvoerende partijen, gedurende en met betrekking tot de oorlog gesloten.
Door het sluiten van een oorlogsverdrag knopen de belligerente tegenstanders in bepaalde opzichten niet-vijandige betrekkingen (Lat.: commercia belli) met elkaar aan. Zulke oorlogsverdragen kunnen betreffen: de terugzending van vijandelijke burgers naar hun eigen land (repatriëring), het begraven van gesneuvelden, de uitwisseling van krijgsgevangenen, de behandeling van parlementariërs, de neutralisatie van bepaalde plaatsen, de voorwaardelijke of onvoorwaardelijke overgave (capitulatie) van de gehele of van een deel van de strijdmacht of van versterkte plaatsen, de staking van de vijandelijkheden voor bepaalde of onbepaalde tijd ten aanzien van het gehele oorlogstoneel of voor beperkte gebieden zonder beëindiging van de oorlogstoestand (wapenstilstand) of enkel voor het verrichten van bepaalde handelingen (het begraven van de doden, de berging van gewonden). Oorlogsverdragen worden in de regel gesloten door de daartoe bevoegde militaire bevelhebbers en behoeven geen bekrachtiging (ratificatie) zoals andere internationale verdragen; oorlogsverdragen treden gewoonlijk terstond in werking. Niet-vijandige betrekkingen als hier bedoeld kunnen tussen oorlogvoerende partijen ook ontstaan ten gevolge van verdragen die reeds vóór het uitbreken van de vijandelijkheden gesloten zijn.
