bn. en bw. (-er, -st),
1. niet volledig; gebrekkig: werk; (spraakk.) onvolkomen klinkers, die niet volkomen worden uitgesproken, doordat de in dezelfde lettergreep onmiddellijk volgende consonant dit belet; (plantkunde) bloem, waaraan één of meer van de bloemkransen niet voorkomen; blad, waaraan één of twee van de delen (schede, steel of schijf) ontbreken;
2. onvolmaakt: het toestel is nog zeer onvolkomen;
3. bw., niet ten volle: onvolkomen ontwikkeld.
