(onterfde, heeft onterfd), een toekomstig erfgenaam bij versterf door een testamentaire bepaling zijn erfdeel onthouden: zijn oom had al vaak gedreigd hem te onterven.
Onterving wordt alleen aangenomen indien de testateur deze uitsluiting van een erfgenaam met zoveel woorden gedaan heeft. Wel kan een benoeming van een ander dan de eerstgeroepene volgens het erfrecht bij versterf feitelijk hetzelfde resultaat hebben alsof de eerstgeroepene was onterfd. In het algemeen is men vrij iemand te onterven. In deze vrijheid wordt men echter beperkt door de bepalingen omtrent het wettelijk erfdeel.
