Wat is de betekenis van Onterven?

(onterfde, heeft onterfd), een toekomstig erfgenaam bij versterf door een testamentaire bepaling zijn erfdeel onthouden: zijn oom had al vaak gedreigd hem te onterven; — fig.: de onterfden, de misdeelden, zij die van aardse goederen verstoken zijn.

onterven - Werkwoord 1. (ov) bepalen dat iemand niet langer voor een deel in de erfenis in aanmerking komt ♢ Hij was allang onterfd door zijn vader. Woordherkomst Afgeleid van erven met het voorvoegsel ont-

v., ûntervje; iem. —, immen alles ûntmeitsje.

onterfde, h. onterfd (iem. uitsluiten als erfgenaam, voorzover de wet dit toelaat): een verren neef onterven.

(ont'ervən) (onterfde, heeft onterfd) van een erfenis ontzetten : een bloedverwant -.

(onterfde, heeft onterfd), een toekomstig erfgenaam bij versterf door een testamentaire bepaling zijn erfdeel onthouden: zijn oom had al vaak gedreigd hem te onterven. Onterving wordt alleen aangenomen indien de testateur deze uitsluiting van een erfgenaam met zoveel woorden gedaan heeft. Wel kan een benoeming van een ander dan de eerstgeroepene vo...

(onterfde, heeft onterfd), een toekomstig erfgenaam, voor zover de wet dit vergunt, van zijn erfenis ontzetten: zijn oom had al vaak gedreigd hem te onterven; — de onterfden, de misdeelden, zij die van aardse goederen verstoken zijn. ONTERVING, v. (-en), het onterven.

Onterven, bw. gel. aan zijne erfgenamen de hun toekomende nalatenschap onthouden. *...ERVING, v. (-en).

...