onderbrengingsliquiditeit

betekenis & definitie

v., (bankwezen) een vorm van afschuifbaarheid van activa op anderen ter waarborging van de liquiditeit van een betrokken bank, nl. herdiscontering van daartoe geëigend papier (wissels, promessen, bankaccepten, schatkistpapier) en herbelening van door de centrale bank als onderpand aanvaarde effecten, goederen, wissels.