litteraire stroming in Frankrijk, ontstaan in de jaren vijftig van de 20e eeuw als reactie op de traditionele conceptie van de roman. Elk psychologisch inzicht in de medemens is, volgens de nouveau roman, een illusie, zoals ook het maatschappelijk bestel een illusie is.
Het heeft slechts zin om met de tradities van deze illusie te breken. De moderne roman moet zich beperken tot een onderzoek dat zijn eigen betekenis zal scheppen. De richting van dit onderzoek kan uiteraard zo veelvormig zijn als er schrijverstemperamenten zijn. Vertegenwoordigers in Frankrijk zijn: Nathalie Sarraute (geb. 1924) met o.a. het essay L’ère du soupçon (1956), Michel Butor (geb. 1926) met o.a. het essay Le roman comme recherche (1956) en de roman La modification (1957) en Alain Robbe-Grillet (geb. 1922) meto.a. de romans Le voyeur (1955) en Le labyrinthe (1959). In de Ned. litteratuur is hij vooral aanwezig in de romans van Ivo Michiels. De nouveau roman heeft in West-Europa en Latijns-Amerika een grote invloed gekregen.
LITT. K.Wilhelm, Der Nouveau Roman (1969).
