[Fr., nieuw realisme], een in 1960 ontstane stroming in de beeldende kunst, die het dagelijks leven weer in de kunst wilde betrekken. De term is afgeleid van het manifest Les nouveaux réalistes, dat door de criticus P.Restany werd geschreven voor een in 1960 te Milaan gehouden tentoonstelling.
Deelnemers hieraan waren o.a. Arman, Y.Klein en J.Tinguely. Later werd de groep officieel in Parijs opgericht, waarbij ook D.Spoerri en M.Raysse zich aansloten. Aan de tentoonstellingen namen verder ook o.a. Christo, César, M. Rotella, N.de Saint-Phalle deel.
In 1970 werd de groep opgeheven. Het nouveau réalisme ontstond evenals de pop-art en de nouvelle tendance als reactie op het individualistische abstract expressionisme. De nouveaux réalistes maakten gebruik van alledaagse voorwerpen en produkten en lieten zich inspireren door het dadaïsme en het werk van M. Duchamp. Er zijn overeenkomsten tussen het nouveau réalisme en de pop-art, m.n. in het gebruiken van het alledaagse voorwerp. Vooral de latere pop-artkunstenaars namen echter het voorwerp of de afbeelding ervan zonder meer over, terwijl de nouveaux réalistes de identiteit ervan veranderden, o.a. door opeenstapeling of gedeeltelijke vernietiging.
In de décollages die o.a. door Arman en César werden gemaakt, werden voorwerpen eerst aan elkaar geplakt en daarna losgescheurd, waarbij vooral de actie belangrijk was.
LITT. Cat. tent. Nieuwe realisten, Gemeentemuseum ’s-Gravenhage (1964); J.Becker en W.Vostell, Happenings, pop art, fluxus (1965); R.Restany, Les nouveaux réalistes (1968).
