Michel, Frans officier, *10.1.1769 Saarlouis, ♱(gefusilleerd) 7.12.1815 Parijs; Duits kuiperszoon. Ney nam in 1788 in het Franse leger dienst als huzaar, klom gedurende de revolutie op tot generaal en werd trouw volgeling van Napoleon, die hem tot maarschalk benoemde (1804).
In 1805 versloeg hij de Oostenrijkers bij Elchingen, in 1807 de Pruisen bij Friedland, waarna hij als ‘dapperste der dapperen’ betiteld werd en tot hertog van Elchingen verheven (1808). In 1808—11 streed hij in Spanje onder Masséna, die hem ontsloeg, waarop hij roem oogstte tijdens de Tocht naar Rusland (1812) en tot prins van de Moskva werd gemaakt. Na de val van Napoleon (1814) erkende Ney de Bourbons, werd pair van Frankrijk en gouverneur van Besançon. Maar na Napoleons terugkeer van Elba liep hij over naar de keizer (1815), vluchtte na de Slag bij Waterloo, werd gearresteerd en, onder de druk van de ultra-royalisten, ter dood veroordeeld. Werk: Mémoires (2 dln. 1833).
LITT. L.Chardigny, Ney (1946); H.Kurtz, The trial of marshall Ney (1957); J.Foster, Napoleon’s marshal (1968).
