v. (-en), het bloeden uit de neus. Algemeen bekend is de neusbloeding die bij een infectieziekte of na een slag of val op de neus optreedt.
Neusbloeding zonder verder waarneembare, uitwendige oorzaak treedt bij sommige mensen al op wanneer wat meer dan gewone bloedaandrang naar het hoofd (opwinding, drinken van koffie, alcoholica enz.) plaatsheeft.Het zijn dan meestal plekjes op het schot en de middelste neusschelp, waar kleine bloedvaatjes springen. Een ernstig karakter kunnen de neusbloedingen krijgen bij uitgesproken bloedarmoede, en bij de bloederziekte (hemofilie). Het bloedverlies kan dan zeer ernstig zijn.Een lichte neusbloeding behoeft nauwelijks enige behandeling; de bloeding stopt vanzelf. Bij wat sterkere bloeding kunnen koude compressen op neus en voorhoofd of in de hals, of dichtdrukken van een neusgat, of een prop watten goede diensten doen. Bij zeer ernstige bloeding moet de gehele neusholte worden afgesloten door eerst de achterste neusopening te tamponeren en daarna de voorste. De holte kan zich dan met bloed vullen en de bloeding door druk stelpen. Deze behandeling dient uiteraard door de arts uitgevoerd te worden.
