v., een nieraandoening die o.a. door arteriosclerose van de niervaten wordt gekenmerkt. Nefrosclerose is een algemene nierziekte, primair veroorzaakt door vaataandoeningen, en gaat vaak gepaard met secundaire veranderingen van het nierparenchym (soms met schrompeling daarvan) en al of niet met hoge bloeddruk.
Gaat men er van uit dat (een periode van) verhoogde bloeddruk tot de arteriosclerotische vaatafwijkingen in de nier leidt, dan is de beschadiging van de nier direct terug te voeren op een onvoldoende doorbloeding.Er is een goedaardige vorm, die bij 70-80 % van alle mensen boven de 60 jaar wordt gevonden; de kwaadaardige vorm treedt vooral op bij jongere mensen, waarbij de hoge bloeddruk vrijwel zeker de primaire pathogene factor is en de nierafwijkingen veel sterker zijn dan bij de goedaardige vorm. De goedaardige vorm kan overgaan in de kwaadaardige, maar dit komt zelden voor. Behandeling: dubbelzijdige nierverwijdering, gevolgd door een niertransplantatie, of een substitutietherapie (hemodialyse). De kwaadaardige nefrosclerose manifesteert zich vaak abrupt (hartverlamming, longoedeem, beroerte, verlies van gezichtsvermogen).
