Wat is de betekenis van abrupt?

(<Fr.), bn. en bw., 1. kort afgebroken; hortend: een abrupte stijl; 2. onsamenhangend; — opeens, plotseling: een abrupt afbrekend verhaal.

abrupt - Bijvoeglijk naamwoord 1. plotseling ♢ Er was een abrupte verandering in de temperatuur. ♢ De regen leek daarnet af te zwakken, maar stopte niet; en toen, in een abrupte overgang van toon, werd hij nog heviger, nog duchtiger, alsof het voorafgaande s...

abrupt - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: ab-rupt 1. heel plotseling ♢ hij draaide zich abrupt om Bijvoeglijk naamwoord: ab-rupt ... is abrupter dan ... de/het abrupte ...

plotseling; onsamenhangend; hortend

afgebroken, plotseling, onverwachts.

afgebroken, onsamenhangend, onvoorbereid, plotseling,

abrupt, plotseling.

afgebroken, onsamenhangend; plotseling, onverwacht.

bn., bw. (Lat. abruptus): afgebroken; plotseling, opeens; onsamenhangend.