v., (ook: versterf) plaatselijk afstervend (of afgestorven) weefsel bij plant, dier of mens.
Necrose wordt veroorzaakt door van buitenaf komende schadelijke invloeden, of door plaatselijk belemmerde bloedcirculatie. Schadelijke invloeden die necrose kunnen veroorzaken zijn b.v. verwonding, verbranding, bestraling en vergiften. Ook bacteriën kunnen necrose verwekken: de verkazing van de tuberculeuze ontsteking is een vorm van necrose. Belemmering van de bloedcirculatie kan eveneens tot necrose leiden, want alle weefsels worden door bloed gevoed; dit moet dus een vrije toevoer en vrije afvoer hebben. Wordt de toevoer van bloed afgesnoerd en kan zich geen zgn. collaterale bloedsomloop (collateraal) vormen, dan sterft het betrokken lichaamsdeel af. Het organisme tracht zich van een necrotisch weefseldeel te ontdoen: het kan worden verkleind, opgeruimd of uitgestoten. Wanneer bacteriën een necrotisch deel bereiken, treedt gangreen op.
Ook bij planten spreekt men van necrose voor plaatselijk afstervend of afgestorven planteweefsel. Beginstadia daarvan geven vlekken te zien, zgn. necrotische vlekken.
