Duits historicus, *25.1.1855 Hamburg, ♰31.8.1930 Berlijn. Meyer werd in 1884 hoogleraar te Leipzig, in 1885 te Breslau, in 1889 te Halle en in 1902 te Berlijn.
Naast Mommsen is Meyer de beroemdste Duitse specialist op het gebied van de oude geschiedenis. Zijn voornaamste werk is Geschichte des Altertums (5 dln. 1884-1902), dat tot 335 v.C. gaat. De algemene inleiding is als afzonderlijk werk uitgegeven onder de titel Elemente der Anthropologie (waaronder Meyer verstond wat gewoonlijk sociologie genoemd wordt). Werken: Geschichte des Altertums (5 dln. 1884-1902; heruitg. 1953 vlg.), Forschungen zur alten Geschichte (2 dln. 1892-99), Die Entstehung des Judentums (1896), Elemente der Anthropologie (1903), Der Papyrusfund von Elephantine (1912), Reich und Kultur der Chetiter (1914), Caesars Monarchie und das Prinzipat des Pompejus (1918), Ursprung und Anfänge des Christentums (3 dln. 1920-23), Kleine Schriften (2 dln. 1910-24).
LITT. H. Marohl, E. Meyer Bibliographie (1941).
