bn., een toestand die weliswaar stabiel is, maar waarbij een geringe verstoring voldoende is om een verandering te doen optreden waarbij een nog stabielere toestand ontstaat.
Het begrip metastabiel wordt vooral gebruik bij natuurkundige evenwichten en minder bij zuiver mechanische evenwichtstoestanden (evenwicht). Een eenvoudig mechanisch voorbeeld: een potlood rechtop gezet op een vlakke horizontale tafel (met de punt naar boven). Deze toestand is stabiel in die zin, dat bij uiterst geringe schokken of trillingen het potlood blijft staan. Toch is een geringe stoot al voldoende om het te doen omvallen en een meer stabiele toestand (de liggende toestand) te doen opzoeken. Een oververzadigde damp is metastabiel, evenals een onderkoelde vloeistof en een oververzadigde oplossing. Van veel belang zijn ook de metastabiele atoomtoestanden (excitatie).
