[Lat. mercari, kopen], m. (-s), lid van een geestelijke ridderorde, die in 1218 door Petrus Nolascus te Barcelona werd gesticht voor het loskopen van gevangen christenen van de mos lems.
De statuten van de mercedariërs werden opgesteld door de H.Raimundus van Penafort, en in 1235 goedgekeurd door paus Gregorius IX. De orde telde ridders, priesters en broeders, die volgens de regel van Augustinus leefden. Zij legden tevens een vierde gelofte af, nl. slaven vrij te kopen. In 1265 ontstond een vrouwelijke pendant. Paus Johannes XXII bepaalde dat een priester generaal zou zijn, waarop de ridders de orde verlieten, die sedert 1318 een bedelorde werd. De leden deden toen aan zielzorg op de galeien en aan missionering in Midden-n Zuid-Amerika. De orde telt nog ca. 1100 leden.
