[Gr. aden, klier], v. ontsteking van een lympfknoop.
Lymfadenitis is een gevolg van de barrièrefunctie van de lympfknopen: bij niet te massale infectie, tijdige toeneming van het aantal witte bloedlichaampjes (leukocytose), en snel op gang komen van immunologische afweerreacties kan een besmetting hier worden tegengehouden. Worden echter ook de lymfknopen gepasseerd door ontstekingsverwekkers, dan ontstaat het volledige beeld van bloedvergiftiging. Chronische lymfadenitis kwam vroeger veel voor aan de hals en werd veroorzaakt door tuberculose. Dit alles geldt voor bacteriële infecties. In de tropen wordt lymfadenitis veel vaker veroorzaakt door schimmelinfecties die minder vaak tot het ziektebeeld bloedvergiftiging leiden. Ook bepaalde worminfecties kunnen tot lymfadenitis leiden, evenals sommige virusziekten.
