[Lat. saeculum, eeuw], openbare ludi in het oude Rome, gevierd in 249 v.C., 146 v.C. en 17 v.C, en in 48, 88, 204 en 248 n.C., met bijzondere pracht en uitgebreid ceremonieel. De ludi saeculares waren oorspronkelijk wellicht ingesteld ter verzoening van de goden van de onderwereld; in 17 v.C. poogde keizer Augustus er Romes voorspoed voor de toekomst door te verzekeren en wijdde hij ze aan zijn beschermgod Apolloon en andere hemelgoden.
Hij wilde aldus manifesteren dat met zijn regering een nieuw tijdvak van vrede en welvaart voor Rome was aangebroken. Beroemd is de bewaard gebleven cantate Carmen saeculare, in opdracht van Augustus gedicht door Horatius en gezongen door 27 jongens en 27 meisjes.
LITT. H.Wagenvoort, De oorsprong der ludi saeculares (1951).
