Henri de Lubac, Frans rooms-katholiek theoloog, *20.2.1896 Kamerijk. De Lubac werd in 1913 jezuïet en in 1929 hoogleraar te Lyon.
Hij is een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de nouvelle théologie. In 1950 werd hij verplicht zijn onderwijs tijdelijk te onderbreken; hij werd gerehabiliteerd door paus Johannes XXIII, die hem benoemde tot expert van het Tweede Vaticaans Concilie. De Lubac is een groot kenner van Origenes en van de vroegmiddeleeuwse theologie. Werken: Catholicisme (1938), Corpus mysticum (1944), Le drame de l’humanisme athée (1945), Surnaturel (1946), Aspects du bouddhisme (1951), Méditation sur l’Église (1953), La pensée religieuse du père Teilhard de Chardin (1962), Images de l’abbé Monchanin (1967), Paradoxe et mystère de l’Église (1967), La foi chrétienne (1969), Les églises particulières dans l’Église universelle (1971), Pic de la Mirandole (1974); Teilhard posthume. Réflexions et souvenirs (1977).
