Chinees officier en politicus, *5.12.1907 Hoeang-kang (bij Hankow), ♱12.9.1971 Mongolië. Lin Piau studeerde aan de militaire academie te Kanton, sloot zich in 1927 aan bij de muitende communistische troependelen en voerde van 1934-35 de voorhoede aan bij de Lange Mars.
Van 193841 verbleef Lin Piau in de USSR. In 1945 kreeg hij het commando over de troepen in Mantsjoerije, die in 1948 bij Moekden Tsjang Kai-sjek de beslissende nederlaag toebrachten. Lin Piau nam deel aan de Koreaanse Oorlog. In 1954 werd hij vice-premier, sinds 1959 was hij bovendien minister van Oorlog en opperbevelhebber. In 1965 publiceerde Lin Piau het artikel Lang leve de overwinning van de volksoorlog, waarin de theorie is neergelegd dat de wereldrevolutie zich voltrekt als de overwinning van het wereldplatteland (Azië, Afrika, Latijns-Amerika) op de wereldstad (West-Europa, Noord-Amerika). In 1966 werd Lin Piau officieel als opvolger van Mao Tse-Toeng aangewezen, een besluit dat in 1969 ook in de partijstatuten werd opgenomen.
In 1971 zou Lin Piau een poging tot machtsovername gedaan hebben en na het mislukken hiervan bij een poging om te vluchten zijn omgekomen. In 1974 is een felle anti-Lin-Piaucampagne begonnen. LITT. J.van Ginneken, De linkse stroming in China (1974); J.Domes, China nach der Kulturrevolution (1975); Y.M.Kau, The Lin-Piao affair (1976).
