licentiaat (vergunning)

betekenis & definitie

[Lat. licentia, vergunning], m. (licentiaten) , aan de middeleeuwse universiteiten bezitter van een academische graad die op het baccalaureaat volgde en het recht tot lesgeven schonk; thans academische graad, gelijkstaand aan het doctoraal examen, aan verschillende universiteiten (b.v. in België en in Zweden).